تقدیم به او که در کنارم نبود ولی حس بودنش به من شوق زیستن میداد...

واکنون که دیگر برای همیشه نیست...

کاش میدونستی که سکوتت چه سمباده خشنی است که آروم آروم کشیده میشه و استخوانهایم رامی سابد واین سابیدنش مرا به چالش میکشه...

کاش میتوانستی تقلیل رفتنم راببینی.

.

.

.

 حیف هیچوقت احساس نکردی حالم را...

.

.

.

حیف